Nuovomondo

In Amerika zijn de uien zo groot als mensen. Geld groeit aan de bomen. Siciliaan Salvatore heeft er foto’s van gezien, dus moet het wel waar zijn. Bovendien had hij net aan God gevraagd of hij met z’n familie moest afreizen naar Amerika, dus de foto’s moeten wel een goddelijk teken zijn. Het zijn dit soort naïeve overtuigingen die de familie Mancuso in ‘Nuovomondo’ over boord moet zetten. We zien een lange boottocht in hevige stormen, zware quarantaine met discriminatie en vernedering.

Maar deze film gaat eigenlijk over een droom, het verlangen naar een nieuwe wereld, surrealistische elementen, fantasie en werkelijkheid lopen in elkaar over. Op een gegeven moment zie je ook zwemmende mensen in een rivier van melk. De familie staat misschien veel teleurstellingen te wachten omdat zal blijken dat melkrivieren niet bestaan. De enige droom die werkelijkheid kan worden vertolkt zich in de rol van Charlotte Gainsbourg.
De tocht van de familie is eigenlijk een omgekeerde Odyssee.
Net als in sprookjes staan de karakters symbool voor een algemener verhaal.

Crialese won zes prijzen in Venetië, geen wonder hij maakt duidelijk wat film is: beeld geen tekst. In het meest veelzeggende shot zie je voor vertrek het volle dek en de gevulde kade van bovenaf, maar wanneer de boot wegvaart, scheurt er letterlijk een gat tussen een oude en een nieuwe wereld.

Een historisch verhaal maar ook van nu omdat het gaat over tastbare thema’s als verlangen en hoop, teleurstelling en wanhoop. Niet dat wij zoeken naar een nieuwe wereld, maar wellicht wel naar nieuwe kansen.